Ne kadar anlamlı ne kadar doğru olduğu sorgulanabilir yine de ne güzel bir cümle..
Başlangıçlar her zaman heyecan verir, yapacağın hatalar, diğer adımını görememen, uyumun, uyumsuzluğun hepsi birikir beklersin elinden hiç bir şey gelmez koltuğuna yaslanır izlersin.
Hepimiz bir kere de olsa hissetmişizdir bu duyguyu değil mi?
Aslında böyle olmadığını bilerek izlemişizdir hemde. Bir adım ötede ne olacağını bilerek sadece olmamasını ümit ederek kararlar verdik olmasının istemediklerimiz için emek verdik ya sonra?
Bilinçaltımızın bildikleri gözlerimizin önüne serilmedi mi?
Şimdiye kadar hep beynimin içini bir ofis odası gibi düşündüm bir sürü dolap, bir sürü raf yaşadığın her olay tarih ve öncelik sıralamasına göre diziliyor henüz kapanmamış olanlar dosyalarında ama ağzı açık kapanacakları zamanı bekliyorlar. Arkadaş, eş, dost, sevgili, anne, baba hepsinin ayrı ayrı yazıyor isimleri..
Ve bir gün 'yangında ilk kurtarılacak' yazılı dosya -gizli- olarak mühürleniyor ve kapatılıp tarih sıralamasında en sona kitleniyor böylece hayatına devam etme anı başlıyor.
Acı ama gerçek !
Hayat bir eksik bir fazlayla akmaya devam ediyor, her geçen gün biraz daha iyileşmiş biraz daha umutla devam ediyor bir dosya kapanıyor yenisi açılmaya hazırlanıyor..
